OPIS PACJENTA
Pacjent zgłosił się do Europejskiego Centrum Kontynencji po zabiegu radykalnej prostatektomii w listopadzie 2015 roku. Pacjent przyjęty z objawami wysiłkowego nietrzymania moczu. Występuje mimowolny wyciek podczas intensywnego wysiłku fizycznego. Brak epizodów bezwiednego oddawania moczu.
Korzystał on z rehabilitacji urologicznej przez okres 10 dni. Podczas gimnastyk fizjoterapeuci zwracali szczególną uwagę na poprawną aktywację mięśni dna miednicy. Pacjent nauczył się poprawnego wzorca aktywacji mięśni dna miednicy. Jest to niezbędne w dalszym procesie rehabilitacji, który wymaga systematycznego i konsekwentnego kontynuowania treningu w warunkach domowych.
Na pełną rehabilitację pacjenta składają się:
1. Konsultacja i diagnostyka lekarska.
2. Szczegółowy wywiad fizjoterapeutyczny - Zebranie informacji na temat pacjenta na potrzeby fizjoterapii. Wywiad zawiera dane pacjenta, informacje dotyczące przebytych operacji, dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, innych schorzeń oraz objawów nietrzymania moczu.
3. Diagnostyka wstępna za pomocą urządzenia Phenix Liberty. Badanie to umożliwia dokładną ocenę umiejętności aktywacji i naukę selektywnej pracy mięśni dna miednicy. Badanie przeprowadzono z użyciem sondy doodbytniczej, które zostało poprzedzone podpisaniem zgody na jego przeprowadzenie.
4. Realizacja 10 dniowego programu rehabilitacyjnego:
- trening kontynencji klasyczny – zawiera etap reedukacji mięśni dna miednicy. Polega na nauce napięcia mięśni głębokich w poprawnym wzorcu. Trening ten zakończony jest elementami z treningu funkcjonalnego przy wykorzystaniu akcesoriów rehabilitacyjnych (poduszki sensomotoryczne, piłki rehabilitacyjne, ciężarki, taśmy). Pozwala on na przełożenie umiejętności nabytych podczas ćwiczeń i dopasowanie ich do sytuacji z życia codziennego.
- trening kontynencji przyrządowy ECK – ćwiczenia ogólnorozwojowe polegające na włączeniu umiejętności napinania mięśni dna miednicy z obciążeniem dobieranym indywidualnie do potrzeb i możliwości pacjenta. Ważnym elementem treningu na przyrządach jest trening beztlenowy. Ma on na celu mocne pobudzenie mięśni do pracy. Elementy ćwiczeń wytrzymałościowych w formie rozgrzewki przy użyciu cykloergometru i wioślarza.
5. Diagnostyka kończąca rehabilitację urologiczną również za pomocą urządzenia Phenix Liberty - Ponowne wykonanie testu oceniającego napięcie mięśni dna miednicy.
6. Omówienie wyników diagnostycznych i postępu rehabilitacji - Porównanie wyników z pierwszego i końcowego badania.
7. Udzielenie informacji do późniejszego postępowania.
8. Wydanie pacjentowi konspektu do kontynuacji rehabilitacji urologicznej w warunkach domowych.
W POWYŻSZYM PRZYPADKU BADANIE ORAZ WYNIKI ZOSTAŁY WYKONANE PRZY POMOCY URZĄDZENIA PHENIX LIBERTY VIVALTIS Z UŻYCIEM SONDY DOODBYTNICZEJ.
Badanie przeprowadzono przy użyciu urządzenia Phenix Liberty Vivaltis u pacjenta przed 10 dniowym pobytem rehabilitacyjnym.
Badanie przeprowadzone przed rozpoczęciem 10 dniowej rehabilitacji. Wykres dotyczy aktywności włókien tonicznych mięśni dna miednicy. Wykres górny (1) przedstawia aktywność mięśni dna miednicy. Wykres dolny (2) przedstawia aktywność powierzchownych mięśni brzucha. Zielone pole na wykresie drugim oznacza granicę normy napięcia mięśni brzucha przy aktywacji mięśni dna miednicy. Dopuszczalne napięcie mięśni brzucha wynosi 20 % maksymalnego skurczu. Pacjent ma za zadanie po uprzednim instruktażu fizjoterapeuty, napinać mięśnie dna miednicy i utrzymywać skurcz przez określony czas (8-10 sekund). Idealną sytuacją byłoby, gdyby pacjent potrafił aktywować mięśnie dna miednicy przy maksymalnie rozluźnionych mięśniach tułowia (0%).
Na wykresie możemy zauważyć, że pacjent podczas prób utrzymania napięcia mięśni dna miednicy, w znacznym stopniu aktywował mięśnie brzucha (nawet 80 %), co jest efektem niepożądanym.
Badanie przeprowadzono przy użyciu urządzenia Phenix Liberty Vivaltis u pacjenta po 10 dniowym pobycie rahabilitacyjnym.
Badanie przeprowadzone po okresie 10 dniowej rehabilitacji. Wykres dotyczy aktywności włókien tonicznych mięśni dna miednicy. Wykres górny (1) przedstawia aktywność mięśni dna miednicy. Wykres dolny (2) przedstawia aktywność powierzchownych mięśni brzucha. Zielone pole na wykresie drugim oznacza granicę normy napięcia mięśni brzucha przy aktywacji dna miednicy. Dopuszczalne napięcie mięśni brzucha wynosi 20 % maksymalnego skurczu. Pacjent ma za zadanie po uprzednim instruktażu fizjoterapeuty, napinać mięśnie dna miednicy i utrzymywać skurcz przez określony czas (8-10 sekund). Idealną sytuacją byłoby, gdyby pacjent potrafił aktywować mięśnie dna miednicy przy maksymalnie rozluźnionych mięśniach tułowia (0%).
Na wykresie możemy zauważyć, że pacjent podczas prób utrzymania skurczu mięśni dna miednicy w znacznym stopniu skorygował błędny wzorzec napięcia. Wyeliminował napięcie mięśni obwodowych i potrafi wyizolować skurcz mięśni głębokich (dna miednicy). Świadczy to o tym, że Pacjent podczas pobytu nauczył się poprawnego wykonywania ćwiczeń, co pozwoli na kontynuację treningu w warunkach domowych. Jest to niezwykle istotne w długotrwałym procesie rehabilitacji urologicznej.